Tan Twan Eng „Ogród wieczornych mgieł”
Ogród wieczornych mgieł – piękna, pełna nostalgii opowieść o pamięci i zapominaniu, o tajemnicach przeszłości oraz odkrywaniu życia na nowo…
Jest rok 1987, szanowana sędzia Teoh Yun Ling, nie zdradzając powodów swej nagłej decyzji, przechodzi na wcześniejszą emeryturę. Po uroczystym pożegnaniu opuszcza Kuala Lumpur i wyjeżdża do niewielkiej osady niedaleko Tanah Rata, gdzie oddaje się wspomnieniom…
Bo kim jest osoba pozbawiona wspomnień? Uwięzionym między światami duchem, bez tożsamości, bez przyszłości, bez przeszłości.
To właśnie tam w roku 1951 ogród Yugiri (czyli wieczorne mgły) połączył dwoje różnych, a jednak tak podobnych ludzi…
Ona – młoda Chinka Yun Ling, była więźniarka japońskiego obozu dla internowanych, po wojnie pracowała w Wydziale Trybunału do spraw Zbrodni Wojennych…
On – Nakamura Aritomo, niegdyś, jeszcze przed wojną, nadworny ogrodnik cesarza Japonii, później osiadł na Malajach, gdzie stworzył swój ogród Yugiri…
Przyjmując do pracy młodą, przepełnioną ogromnym bólem dziewczynę, niepostrzeżenie i mimowolnie stał się jej przewodnikiem uczącym dostrzegać piękno świata oraz lekarzem jej udręczonej traumatycznymi przeżyciami duszy…
A wszystko za sprawą tytułowego ogrodu, który – według nauk mistrza – powinien docierać do głębi. Odmienić serce, zasmucić, uszlachetnić. Jego rolą jest skłonić nas do zadumy nad przemijalnością wszystkiego, co nas otacza […]. Ten szczególny punkt w czasie, kiedy ostatni liść już–już ma opaść, gdy ostatni płatek już–już ma się osypać, ten moment zawiera wszystko, co w życiu piękne i bolesne.
Akcja powieści toczy się niespiesznie, dzięki czemu mamy czas nie tylko na podziwianie piękna japońskiego ogrodu, ale również na poznanie jej bohaterów, ich przeżyć, refleksji…
Na uwagę z pewnością zasługuje także ciekawy zamysł kompozycyjny autora – liczne retrospekcje, przeplecione z teraźniejszością, przenoszą nas najpierw do lat pięćdziesiątych, kiedy to Yun Ling poznała Aritomo, a później do trudnych czasów wojennych, gdy jako dziewiętnastoletnia dziewczyna wraz ze starszą siostrą Yun Hong trafiła na trzy długie lata do japońskiego obozu pracy.
Ogród wieczornych mgieł to powieść napisana pięknym, niekiedy wręcz poetyckim językiem, w sposób sugestywny oddziałującym na wyobraźnię czytelnika. Towarzysząc Yun Ling w malowniczo położonym ogrodzie Yugiri, miejscu, które istnieje […] na styku powietrza i wody, światła i czasu, wdychamy jego woń, słyszymy cykanie świerszczy, czujemy podmuch wiatru oraz dotyk osiadających na skórze kropel rosy albo delikatnego tchnienia unoszącej się wokół mgły…
Pokochałam Yugiri i na pewno jeszcze tam powrócę…
Komentarze
Prześlij komentarz