OPIS WYDAWCY:
Początek lat 70. poprzedniego wieku. Jadzia Maślak przyjeżdża do Wałbrzycha z wioski pod Skierniewicami i prosto z oblodzonych schodów dworca wpada w ramiona nadgórnika Stefana Chmury, syna przesiedleńców ze Wschodu. Od tej chwili jej życie toczy się na tle wałbrzyskiego krajobrazu. Dziewczyna idzie ze Stefanem do ołtarza ubrana w suknię z poniemieckiej firany. Wprowadza się do bloku na Piaskowej Górze, gdzie zawsze wieje wiatr. W końcu rodzi bliźniaczki: jedną martwą, drugą żywą, Dominikę – niepodobną do nikogo z rodziny. Historie opowiadane przez Bator zaczynają się i kończą w różnych czasach i miejscach, lecz wszystkie zbiegają się na Babelu, jak miejscowi nazywają największy dom na Piaskowej Górze. Babcie Halina i Zofia, matka Jadzia i córka Dominika, cztery kobiety, a między nimi kolejni mężczyźni. Grzeszne romanse, nieoczywiste pokrewieństwa i pęknięte tożsamości. Historia kilkudziesięciu lat. Powieść Bator imponuje celnością obserwacji i epickim rozmachem. Widok na Polskę z Piaskowej Góry to spojrzenie w samo sedno tego, kim jesteśmy.
Piaskowa Góra – niebanalna literacka wędrówka w głąb ludzkiej mentalności...
Powieść wyróżnia oryginalny sposób obrazowania, do którego na początku trzeba się przyzwyczaić, a potem czyta się już jednym tchem. Prowadzona płynnie narracja porywa czytelnika w swój silny, niekiedy rwący nurt, któremu nie sposób się oprzeć. Niczym w zawiłym labiryncie – wchodzisz w jeden z korytarzy, poznajesz historię jednego z bohaterów, zostajesz w nią wciągnięty jakąś nieznaną siłą i nagle dochodzisz do odgałęzienia tego korytarza, podążając tropem innego bohatera, by ponownie dojść do przerwanej wcześniej opowieści.
A znajdziesz tu interesującą galerię rozmaitych osobowości, zobaczysz portrety wielu ludzi, a w szczególności kobiet reprezentujących trzy pokolenia, których śladem będziesz podążać, obserwując ich życie na przestrzeni wielu lat. I nie jest to jakaś wyszukana rzeczywistość, przeważnie dominuje w niej szarość dnia codziennego, ukazująca przede wszystkim polską mentalność zaściankową, nietolerancję dla inności oraz zderzenie naiwnych marzeń z realnością.
Piaskowa Góra zachwyca mnogością wątków oraz wyrazistym językiem okraszonym dużą dawką ironii, dosadnością stwierdzeń czy specyficznym liryzmem.
Polecam, warto zapoznać się z tą sagą rodzinną!
Komentarze
Prześlij komentarz