Małgorzata Oliwia Sobczak „Kolory zła. Czerwień”
Czerwień…
Czerwień okładki, czerwień w tytule, czerwień ust…
Kolor krwi, kolor zbrodni, kolor zła…
Kolory zła. Czerwień to powieść, którą czyta się szybko i zadziwiająco lekko, choć jej treść wcale do „lekkich” nie należy, na co przygotowuje czytelnika zamieszczony już na jej początku sugestywny opis smętnej, wyludnionej sopockiej plaży. To tu za moment odnalezione zostaną zwłoki młodej kobiety, wyrzucone na brzeg przez wzburzone morze…
Jest marzec 2013 roku.Na miejsce wezwany zostaje prokurator Leopold Bilski, który szybko przekonuje się, że nie ma do czynienia z utonięciem nieostrożnego amatora kąpieli, tylko z morderstwem. Na domiar złego po oględzinach zwłok dowiaduje się, że przed siedemnastu laty popełniona została podobna zbrodnia, której ofiarą była córka sędzi Heleny Boguckiej, Monika…
W jego głowie rodzi się szereg pytań: Czy sprawcą jest ten sam człowiek? Naśladowca? A może to tylko czysty przypadek? Dziewczyny łączy bowiem nie tylko miejsce odnalezienia ich zwłok, ale ten sam typ urody i podobny sposób okaleczenia ich ciał…
Aby poznać rozwiązanie tej intrygującej zagadki, musimy uzbroić się w cierpliwość i odbyć wędrówkę do trójmiejskich knajp z lat dziewięćdziesiątych, pełnych szalonych imprez i szemranego towarzystwa, z którym nie ma żartów. Fabuła powieści bowiem w dużej mierze opiera się na retrospekcjach, dzięki którym poznajemy całą galerię interesujących postaci i związanych z nimi zdarzeń. Jednocześnie wraz z prokuratorem Bilskim i jego ekipą, naciskanym przez przełożonych, uczestniczymy w zawiłym śledztwie, obserwując tok jego postępowania.Kolory zła. Czerwień to nie tylko świetny kryminał, ale także ciekawa opowieść o trudnych relacjach rodzinnych, obsesjach i mrocznych zakamarkach umysłu ludzkiego.
Zachęcam do lektury!
Cały cykl mi się podoba. Przede mną jeszcze Żółć.
OdpowiedzUsuń