Nahlah Saimeh „Morderczynie i psychopatki. Szokujące historie z praktyki psychiatry sądowego”
Zainteresowanie, jakim cieszy się przestępczość kobieca, jest z pewnością związane z tym, że występuje ona statystycznie rzadziej i stanowi zaprzeczenie tradycyjnego podziału ról, a także ponieważ czyny te są z reguły dokonywane w ramach specjalnych stosunków między sprawcą i ofiarą, a więc zawierają silne komponenty emocjonalne. Dużą rolę odgrywa również kwestia naszego głęboko zakorzenionego wyobrażenia o „nienaturalności” żeńskiej agresji. Ale ta agresja istnieje, tyle że nie zawsze znajduje odbicie w prawie karnym.
Książka Morderczynie i psychopatki. Szokujące historie z praktyki psychiatry sądowego, napisana przez doktor Nahlah Saimeh, jedną z czołowych specjalistek w dziedzinie psychiatrii kryminalistycznej, to interesujące studium zbrodni popełnianych przez kobiety, mające różne umiejętności i potencjały, odmienne zaplecze społeczne i niekiedy trudne do odkrycia motywacje, podobnie jak męscy sprawcy.
Reportaż przedstawia sylwetki ośmiu kobiet, dostarczając czytelnikom wielu rzeczowych informacji oraz skłaniając do zastanowienia się nad ludzką naturą. Bo – jak wynika z obserwacji poczynionych przez jego autorkę – zło nie ma płci. Nie uważa ona bowiem, by przestępstwa z użyciem przemocy, popełniane przez kobiety, były czymś szczególnym tylko z powodu ich rzadkiego występowania.
Przestępstwo nie staje się lepsze czy gorsze tylko dlatego, że zostało popełnione przez kobietę bądź mężczyznę. Nie zawsze też kobieta jest ofiarą – stwierdza we wstępie książki doktor Nahlah Saimeh. Każdy z nas, bez względu na płeć, po osiągnięciu pełnoletności staje się odpowiedzialny za podejmowane decyzje i działania.
Przemoc to zawsze moment krytyczny w życiu człowieka, chwila, w której zawodzą własne wzorce radzenia sobie z namiętnościami, problemami i konfliktami. Dotyczy to zarówno mężczyzn, jak i kobiet. A czyny popełniane z użyciem przemocy w konsekwencji zawsze konfrontują człowieka z jego najgłębszymi potrzebami, słabościami i lękami.
Opisując więc historie życiowe kobiet, które dopuściły się przestępstw, autorka stara się przybliżyć ich osobowości oraz dokonać analizy motywów postępowania, co z pewnością stanowi duży atut książki. Twierdzi ponadto – z czym trudno się nie zgodzić – że źródłem działań określanych mianem zła jest niezdolność wczucia się w sytuację drugiego człowieka. Ten, kto zabija, zabija także w szerokim zakresie siebie samego. Ten, kto znęca się nad innym człowiekiem, znęca się sam nad sobą. Ten, kto torturuje drugiego, torturuje sam siebie.
Komentarze
Prześlij komentarz